در حال حاضر هزاران ماهواره در فضا وجود دارند که توسط سازمان‌ها و کشورهای مختلف به مدار زمین فرستاده شدند، اما دلیل عدم برخورد این ماهواره ها چیست؟

از چندین سال گذشته تا به امروز سازمان‌ها و کشورهای مختلف با اهداف گوناگون خود هزاران ماهواره را به مدار زمین فرستادند و هر سال نیز به تعداد آنها افزوده می‌شود. این ماهواره ها هر کدام از یک مسیر ویژه‌ای بهره می‌برند و بدون برخورد با سایر ماهواره ها در حال حرکت در مدار زمین هستند، اما چرا این ماهواره ها در فضا با یکدیگر برخورد نمی‌کنند؟ در ادامه به این پرسش پاسخ خواهیم داد.

چرا ماهواره ها در فضا با هم برخورد نمی‌کنند؟

برای پاسخ به این سوال در ابتدا باید بدانید از سال ۱۹۷۶ میلادی سازمانی تحت نام نهاد نظارتی اشیا فرستاده شده به فضا در سازمان ملل مسئول کنترل مکان پرتاب ماهواره ها به فضا انتخاب شد و حرکت تمام ماهواره ها به صورت دقیق توسط این نهاد رصد می‌شود. همچنین دفتر امور فضای بیرونی سازمان ملل نیز مسئول نگهداری یک ثبت نام از ماهواره ها و این که هر نوع پرتاب برنامه‌ریزی شده آنها به اندازه کافی از هم تفکیک شده باشد، است. علاوه بر این قرار است به زودی با هدف جلوگیری از برخورد احتمالی ماهواره با یکدیگر برای آنها سیستم کنترل ترافیک ویژه در نظر گرفته شود.

دکتر آلاستر گان، یک فیزیکدان نجومی در این خصوص عنوان کرد با توجه به این که هر ساله به تعداد ماهواره ها در فضا افزوده می‌شود، باید برای جلوگیری از برخورد آنها تغییرات جدیدی مانند سیستم کنترل ترافیک ویژه در نظر گرفته شود. گفتنی است تاکنون بیش از ۸۶ درصد از کل ماهواره ها، کاوشگرها، لندرها و فضاپیماهای سرنشین‌دار پرتاب شده به مدار زمین یا فراتر از آن در سازمان ملل به ثبت رسیده‌اند.

طبق آخرین آمارها، در حال حاضر حدود ۶ هزار و ۲۵۰ ماهواره در مدار زمین قرار دارد که از این تعداد حدود ۳ هزار ماهواره همچنان مشغول فعالیت هستند، اما باید بدانید در محیط فضایی زمین حدود ۲۸ هزار و ۲۱۰ قطعه زباله فضایی و حدود ۱۲۹ میلیون قطعه کوچک‌تر متعلق به ماهواره ها و فضاپیماها قرار دارد که نمی‌توان آنها را ردیابی کرد. البته آژانس‌های مختلف به کمک سنسورهای نوری یا با رادار این موارد را کنترل می‌کنند، اما در آینده نزدیک جلوگیری از برخورد‌های فاحعه‌بار برای ماهواره ها بسیار ساخت خواهد بود و به همین دلیل باید تغییراتی در رویه کنترل آنها اعمال شود.

گفتنی است طی سال‌های گذشته نیز شاهد برخورد برخی از ماهواره ها با یکدیگر بوده‌ایم؛ برای مثال در سال ۲۰۰۹ میلادی در فضای آسمان سیبری ماهواره ایریدیوم ۳۳ و کاسموس ۲۲۵۱ با یکدیگر برخورد کردند. علاوه بر این در آوریل سال ۲۰۲۱ نیز یک ماهواره ناپدید شد و امکان ردیابی آن دیگر برای نهادهای مسئول وجود ندارد.

در همین راستا کارشناسان اعلام کردند طی چند دهه آینده با حجم انبوهی از زباله‌های فضایی در مدار زمین مواجه خواهیم شد که به دلیل عدم کنترل این زباله‌ها، برخورد آنها با ماهواره‌های مستقر در مدار زمین باعث خسارت‌های زیادی به سازمان‌های مختلف خواهد شد. با وجود این که از بین بردن زباله‌های فضایی کار دشواری است، محققان قصد دارند یک سیستم کنترل ترافیک فضایی ایجاد کنند و همچنین برای ماهواره‌ها نیز سیستم‌های خودکار جلوگیری از برخورد در نظر بگیرند.

منبع : خرید vpn در iransafe.net

بی‌شک ۴.۵ میلیارد سال بعد روی کره زمین نخواهیم بود تا بتوانیم تغییرات کهکشان‌ها را مشاهده کنیم،‌ اما دو ماهواره ناسا می‌توانند تصویری از ادغام کهکشان‌‌ها را برای ما به تصویر بکشند.

به نظر می‌رسد در آن مقطع زمانی، ادغام راه شیری با کهکشان آندرومدا آغاز می‌شود و خوشبختانه ماهواره‌های ناسا تصویری از آن را به نمایش می‌گذارند.

کهکشان «آرپ ۲۹۹» از ادغام دو کهکشان دیگر تشکیل شده است و ناسا با استفاده از تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا خود در ارتباط با تلسکوپ فضایی هابل، تصویری از این ادغام کهکشانی به ثبت رسانده است.

براساس اعلام ناسا، آرپ ۲۹۹ ترکیب منحصر به فردی از دو کهکشان دیگر است که برای مدت زمانی با یکدیگر ادغام شده‌اند. سرعت حرکت کهکشان‌ها نسبت به سایر اشیا موجود در فضا ممکن است به طرز چشمگیری تغییر کند. اما حتی با این وجود که سرعت زیادی داشته باشند، ادغام‌ آن‌ها همچنان ممکن است صدها میلیون یا حتی میلیاردها سال طول بکشد.

در مورد آرپ ۲۹۹، مشخص نیست که این ادغام دقیقا چه زمانی رخ داده یا چه مدت طول کشیده است. این کهکشان تقریبا ۱۳۴ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، بنابراین مشاهدات ما از این رویداد حدود ۱۳۴ میلیون سال به تاخیر افتاده است. دو کهکشان ادغام شده مطمئنا به اندازه تمام طول تاریخ زندگی بشر با یکدیگر درگیر بوده‌اند.

درباره مدت زمان ادغام دو کهکشان پس از برخورد تخمین‌های مختلفی از سوی دانشمندان ارائه شده است و عوامل زیادی از جمله «اندازه کهکشان‌ها» و «زاویه برخورد» وجود دارد که روی سرعت این پدیده تاثیرگذار است. هرچند تخمین‌ها متفاوت است اما به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است که این فرآیند حداقل چند میلیارد سال طول می‌کشد.

هر چند ادغام کهکشانی ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما بعید به نظر می‌رسد که ستاره‌های درون این سیستم‌ها با یکدیگر برخورد داشته باشند. برخی از آن‌ها به دلیل گرانش ممکن است روی یکدیگر تاثیرگذار باشند اما به طور کلی، ستارگان و حتی سیارات در طولانی مدت نیز تا حد زیادی تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند

منبع : خرید vpn در iransafe.net